Σταμάτα ότι κάνεις! Έτσι, για δύο λεπτά μόνο και αναλογίσου…
Σταμάτα ότι κάνεις, ξέχνα –αυτά τα δύο λεπτά- το «εγώ» σου και κάνε focus στο «γύρω» σου…
Σε αυτό το «γύρω» που σε περιβάλλει!
Θυμήσου τα λάθη που έκανες, τις μάχες που έδωσες (και έχασες… άλλωστε κανείς δεν μαθαίνει από τις νίκες του), τους ανθρώπους που πλήγωσες, τα ψέματα που είπες… Θυμήσου τις απώλειες… Θυμήσου αυτούς που ήρθαν και αυτούς που έφυγαν… Θυμήσου αυτά που είπες και αυτά που δεν είπες, θυμήσου αυτά για τα οποία μετάνιωσες…
Θυμήσου! Όμως για δύο λεπτά μόνο…
Μην ανησυχείς, η «θύμηση» είναι παλιοκόριτσο! Και τα δύο λεπτά, είναι υπεραρκετά γι’ αυτό το παλιοκόριτσο, ώστε να σου φέρει τα πάνω κάτω…
Άλλωστε «θύμηση» είναι αυτό που μένει όταν οι στιγμές περνάνε!
Όχι, δεν είμαι οπαδός αυτού που λένε για τις «στιγμές που περνούν και χάνονται», όμως ναι, ανήκω και εγώ στην κατηγορία των ανθρώπων που το έχουν βιώσει… Όμως περνώντας τα χρόνια, συνειδητοποίησα ότι είναι ωραία να θυμάσαι…
Γιατί ξέρεις, η θύμηση ξυπνάνε αισθήματα, συναισθήματα και άγρια ένστικτα!
Θα χρειαζόμουν πάρα πολλές λέξεις για να σου τα απαριθμήσω αυτά τα συναισθήματα και τα ένστικτα… Από τα καλύτερα μέχρι τα χειρότερα! Ένα όμως είναι βέβαιο: Η θύμηση είναι «παλιοκόριτσο», που είτε σε κρατάει «κολλημένο», είτε σε φρενιάζει και θες να πας «αλλού».
Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ…
Αντίστροφη μέτρηση για το «παρακάτω»… Αντίστροφη μέτρηση σε μία ακόμη χρονιά -αλήθεια, πόσο γρήγορα πέρασε αυτή η χρονιά- που δεν ξέρω αν στην «κάτω-κάτω γραμμή» θα είναι απολογισμός, ευχή και κατάρα, ή απολογία…
Ήταν μία ενδιαφέρουσα χρονιά και (δεν θέλω να είμαι αχάριστος) ήταν μία καλή χρονιά… Με αλλαγές, αναταράξεις, προβλήματα, χαρές, λύπες, εντάσεις!
Μία χρονιά που είχε κάποιες φορές την κίνηση μίας ασπρόμαυρης ταινίας του βωβού κινηματογράφου (ξέρεις, αυτές τις σκηνές που είναι σαν το fast forward του video) και κάποιες άλλες την κίνηση του Κατράκη σε ταινία του Αγγελόπουλου…
Κάτι σαν «τρενάκι του τρόμου» βρε αδερφέ!
Μια χρονιά που πέρασε πάρα πολύ γρήγορα (εδώ μπαίνουν τα πλάνα από ασπρόμαυρη ταινία του βωβού κινηματογράφου) που όμως, κλείνει μέσα της τόσο αργές “στιγμές” όπως τις ταινίες του Αγγελόπουλου…
Ξεσκαρτάρισμα και δύσκολες αποφάσεις! Με πολλές που έκλειναν μέσα τους το «νομίζω» να δίνουν τη θέση τους στο «ξέρω»…
Ναι! Τα «νομίζω» είναι εχθροί, είναι δαίμονες… Και –πίστεψέ με- είναι δύσκολο να νικήσεις τον εχθρό (αν θελήσεις να τον πεις και δαίμονα, μέσα θα είσαι) που ζει μέσα στο μυαλό σου!
Δεν έχω παράπονο όμως…
Η χρονιά που φεύγει ήταν μία «ηρωική χρονιά»! Και αυτό γιατί ενώ ξεκινάς θέλοντας να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου, βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο μέσα σου!
Χάθηκα για πολλά χρόνια στη βαβούρα των ρηχών ανθρώπων… Και τη χρονιά που φεύγει (και μερικές ακόμα προηγούμενες) αγνόησα αυτή τη βαβούρα και όλα έγιναν ξεκάθαρα!
Όχι! Δεν νομίζω ότι έγινα «καλύτερος» -με τη στενή έννοια- άνθρωπος… Είμαι το ίδιο εγωιστής, αλαζόνας και –ολίγον από- μαλάκας
(όπως λένε αυτοί που με αγαπάνε)!
«Ξέρω» όμως ότι έχω γύρω μου καλύτερους ανθρώπους… (δώρο είναι αυτό βλάκα μου, πίστεψέ με!)
«Ξέρω» πια, ότι δεν μπορώ να απαιτήσω κάτι από αυτούς που δεν «μπορούν»… Οδυνηρό θα μου πεις… ναι, αλλά συνάμα λυτρωτικό γιατί «ξέρεις» τι να μην περιμένεις, ξέρεις που είναι τα όρια! Και κάποια στιγμή (μια και μιλάμε για όρια) όταν προκαλείς τα όρια, τα όρια σε προκαλούν και αυτά!
Η χρονιά που φεύγει λοιπόν, με δίδαξε… «Ξέρω» πια, πως να αντιμετωπίζω τα «όρια»!
Αλλά, μίλησα πολύ για μένα (εγωίσταρος φίλε μου, τι περιμένεις)! Τώρα θα έρθω σε σένα, με «ευχές και κατάρες» αλλά και «απολογία»… Βλέπεις -όπως σου είπα και στην αρχή- ξεκινάς θέλοντας να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου, βαθιά μέσα σου, ξέρεις ότι θέλεις να αλλάξεις εσένα!
Πάμε λοιπόν να «αλλάξουμε» τον κόσμο μας
στη χρονιά που έρχεται σε λίγες ώρες…
#10
Πέρασες πολλά…
Και δυστυχώς προσπέρασες πολλά περισσότερα!
Είθε, τη νέα χρονιά να περάσεις λιγότερα και να προσπεράσεις ακόμα πιο λίγα…
Να γίνεις σκληρός/ή αλλά δίκαιος/η, να γίνεις ανεκτικός/η αλλά και αμείλικτος/η,
να υπομείνεις αλλά και να επιμείνεις!
Να διεκδικήσεις αλλά και να προσφέρεις…
Να απορρίψεις αλλά και να δεχτείς…
Να κρίνεις αλλά και να κριθείς. Να ζητήσεις ευθύνες αλλά και
να αναλάβεις την ευθύνη που σου αναλογεί…
Είθε, η νέα χρονιά να φέρει περισσότερη κατανόηση και λιγότερα χτυποκάρδια!
Είθε, να ζήσεις μία ενδιαφέρουσα χρονιά…
#9
Ζήσε αυτό που αξίζεις, κάνε αυτό που φοβάσαι…
Στις μέρες που θα έρθουν, αυτό είναι ελευθερία!
Πες αυτό που νιώθεις, πες την αλήθεια σου…
Στις εποχές που θα ζήσουμε, αυτό είναι επαναστατική πράξη!
#8
Μη σε στοιχειώσουν τα λάθη που έκανες…
Ούτε να σε «σταματήσουν» τα λάθη που έκαναν οι άλλοι!
Βγες εκεί έξω και κάνε καινούργια, δικά σου λάθη.
#7
Σωστό ή λάθος καν το με πάθος!
Φτιάξε 365 «ευκαιρίες» ώστε
να ξυπνάς χαμογελώντας και να κοιμάσαι… ξεθεωμένος!
#6
Μη σπαταλάς το χρόνο σου… να τον ξοδεύεις!
Σε ξενύχτια με ανθρώπους που αγαπάς…
Σε δουλειές που σε προκαλούν και σε εξιτάρουν…
Σε φίλους που είναι πάντα εκεί…
Στην οικογένειά σου…
Σε ανθρώπους που είναι πάντα στο μυαλό σου…
Σε νύχτες και αγκαλιές που δεν μπορείς να περιγράψεις…
Σε στιγμές που «κατάφεραν» να σου κόψουν την ανάσα…
#5
Να είσαι δίκαιος/η και τίμιος/α…
Ότι κάνεις να έχει ποιότητα και στυλ… (ακόμα και τα λάθη σου)
Ότι λες να έχει αλήθεια… (όσο σκληρά και αν είναι)
Ότι προσφέρεις να έχει αγάπη (ακόμα και το μάλωμα)
Μην περιμένεις να κερδίσεις κάτι από αυτό που δίνεις…
Και αν ο/η άλλος/η δεν το αξίζει, πάλι να δίνεις!
Έτσι για την αλητεία…
Ότι «τελειώνεις» να το τελειώνεις «μια κι’ έξω»! Αλλά πρόσεχε:
να έχει πάντα δικαιοσύνη (ακόμα και αν πονέσει και… πονέσεις)
#4
Βάλε στόχους… Πιθανότατα δεν θα τους εκπληρώσεις όλους!
Η προσπάθεια όμως να φτάσεις στο στόχο, θα σου χαρίσει ένα καταπληκτικό ταξίδι,
που θα σε κάνει πιο σοφό/ή και πιο πεισματάρη/α!
Για να βάλεις έναν πιο υψηλό στόχο και να τον πετύχεις την επόμενη φορά…
#3
Να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις και να τον προσέχεις…
Γιατί έχεις ευθύνη για αυτούς που τους έκανες να σε αγαπάνε!
Γιατί πρέπει και θέλεις να είσαι εκεί (και δυνατός/ή)
όταν σε χρειαστούν αυτοί που αγαπάς!
Γιατί βλάκα μου, δεν γυρίζεις τον κόσμο με ένα χαλασμένο αυτοκίνητο…
#2
Να ακούς… και να μαθαίνεις!
Όποιος και αν σου μιλήσει, να τον ακούσεις προσεκτικά… κάτι θα έχει να σου πει!
Ακόμα και αυτός που θα σε κατηγορήσει, ακόμα και αυτός που θα σε προσβάλλει
ακόμα και αυτός που θα σε κρίνει άδικα…
Μάθε να ακούς… όχι για να απαντήσεις, αλλά για να μάθεις!
Και όταν μάθεις, τότε και μόνο τότε θα μπορέσεις να πεις αληθινά «ευχαριστώ»
(ακόμα και σε αυτόν που σου έκανε κακό, γιατί απλά σε έκανε πιο δυνατό)
και «συγγνώμη» (ακόμα και σε αυτόν που αγαπάς, γιατί απλά κάποτε
δεν τον άκουσες για να τον μάθεις, αλλά για να του απαντήσεις)
#1
Να διεκδικείς και να δίνεις μάχες! Όχι αυτές που ξέρεις οτι θα κερδίσεις
αλλά αυτές που ξέρεις οτι πρέπει να δώσεις!
Και να θυμάσαι πάντα ότι κάποιες φορές θα μπεις σε μια μάχη λεόντων!
(πόσες φορές δεν στο έχω πει αυτό αγαπημένε μου βλάκα…)
Και να ξέρεις ότι μπορεί και να χάσεις…
Αναστηλώσου όμως… τους ώμους ψηλά περπάτα περήφανα και κορδώσου!
Μη γλείφεις τις πληγές σου! Να τις γιορτάζεις…
Τα σημάδια που έχεις είναι σημάδια αγωνιστή, γιατί ήσουν σε μια μάχη λεόντων!
Και να είσαι σίγουρος/η, ότι επειδή δεν κέρδισες δε σημαίνει ότι δεν ξέρεις να βρυχάσαι!
Κάποια αυτά σου τα έχω πει και παλιότερα…
Και θα στα πω ξανά και ξανά!
Γιατί σε νοιάζομαι και σε αγαπάω.
Μπορεί να μην στο λέω τακτικά αλλά να ξέρεις
κάπως έτσι εκφράζω την αγάπη μου
και κάπως έτσι θέλω να είναι το «ευχαριστώ» μου…
ionistis.wordpress.com 