Μα καλά, πόσο υποκριτής είσαι;

Γίνανε πολλά το τελευταίο καιρό… Άλλα τραγικά και άλλα απογοητευτικά!

Αποφάσισα να κάτσω ήσυχος στη «γωνιά μου» (ναι, μου ήταν πολύ δύσκολο αυτό!) και να μην γράψω τίποτα, να μην σχολιάσω τίποτα, να μην τσακωθώ με κανέναν και να μην γίνω δεικτικός, απέναντι σε ανθρώπους, που τελικά δεν αξίζουν ούτε καν την ειρωνεία μου…

Μία λέξη και δύο (απανωτές) έντονες συζητήσεις, ήταν αρκετές για να πάρω πίσω την απόφασή μου!

«Παπαριές» ήταν η λέξη και, όπως καταλαβαίνεις και οι δύο συζητήσεις περιστράφηκαν γύρω από αυτή τη λέξη, που τόλμησε να ξεστομίσει μέλος του Κοινοβουλίου και δη, γυναίκα…

«Μα είναι δυνατόν, βουλευτής να λέει τέτοια πράγματα;»
«Μα καλά, δεν ντράπηκε;»
«Λυπάμαι και ντρέπομαι που είναι βουλευτής…»
«Μα καλά, αυτοί οι Συριζαίοι δεν σέβονται τίποτα;»
«Ανεπίτρεπτο! μέλος του Κοινοβουλίου να μιλάει έτσι…»

Και άλλα τέτοια καταπληκτικά άκουσα και διάβασα! Στην πυρά λοιπόν… Να βρεις την κυρία «απαυτούλα» (ελάχιστη σημασία έχει το όνομά της, δεν θα την κάνω και φίρμα), και αφού την λιθοβολήσεις να την κάψεις, σε μία μεγάλη φωτιά μπροστά στη Βουλή!

ΜΑ ΚΑΛΑ, ΠΟΣΟ ΓΕΛΟΙΟΣ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ ΕΙΣΑΙ;

Ναι, σε σένα το λέω! Που δεν μπορείς να χωνέψεις τη λέξη «παπαριές» όταν καταπίνεις αμάσητο ότι προσβλητικό, ψεύτικο και υποκριτικό, σου σερβίρει ο «όποιος να ναι»!

Που είναι ντροπή να εμφανιστείς χωρίς το ενδεδειγμένο dress code (μη χέσω, είχες και στο χωριό σου τέτοιο), που όταν παρακολουθείς συνεντεύξεις και ειδήσεις, θεωρείς ασέβεια να προσφωνήσουν μέλος του Κοινοβουλίου με το μικρό τους όνομα, που ενέχεσαι ο κάθε ένας να σε κοιτάει στα μάτια και να ξέρεις ότι σε δουλεύει…

Είσαι υποκριτής ρε γελοίε! Γιατί, ακόμα και στην προσωπική σου ζωή, υποκριτής είσαι. Κάνεις ότι ενδιαφέρεσαι γιατί έτσι σε βολεύει, κάνεις ότι είσαι φίλος, κάνεις ότι είσαι ευτυχισμένος και αυχαριστήμένος με τους γύρω σου ή με τη δουλειά σου, κάνεις ότι «θέλεις» και στο τέλος πετάς και την μαγική ατάκα: «εγώ είμαι πάντα ειλικρινής μαζί σου» και καθαρίζεις!

Ναι! η υποκρισία -από καταβολής κόσμου- έχει καταστρέψει τα πάντα και συνεχίζει να τα καταστρέφει. Και εσύ ψάχνεις άλλοθι για να καλύψεις τη δική σου υποκρισία. Και τα βρίσκεις αυτά τα άλλοθι στους άλλους, (στην ειλικρίνειά τους θες να το πεις; στην αφέλειά τους θες να το πεις; στην έλλειψη κουλτούρας θες να το πεις; στην αλαζονεία τους θες να το πεις;) βολεύεσαι να τους κατηγορείς, δήθεν προσβεβλημένος –γιατί αυτοί τόλμησαν ενώ εσύ, όχι-  και κάπως έτσι κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια…

Είσαι μαθημένος στο «περιτύλιγμα» έστω και αν το κουτί έχει μέσα άχυρα… Συνήθισες στο ψέμα και σε ξενίζει η εντιμότητα… Δεν έχεις αλήθεια, γιατί φοβάσαι ότι θα ξεμείνεις από καβάντζες…

Και όταν σε πάρουν χαμπάρι, δε στέκεσαι «όρθιος»! Απλά φεύγεις κυνηγημένος και κρύβεσαι, γιατί απλά, η υποκρισία σου ήταν μεγαλύτερη από την εντιμότητά σου!

Όχι! δεν με ενόχλησε που η κυρία «απαυτούλα» είπε on air τη λέξη «παπαριές». Όχι! δεν θα με ενοχλεί αν, αντί για «κύριε Θεοδωράκη», έλεγαν «Σταύρο» τον αρχηγό του Ποταμιού οι –μέχρι πρότινος- φίλοι και συνάδελφοί του. Όχι! Δεν με ενοχλεί που ο Τσίπρας δεν φοράει γραβάτα. Όχι! Δεν με ενοχλεί, αν κάποιος δεν θέλει να μου ξαναμιλήσει ή με θεωρεί μαλάκα…

Με ενοχλεί που όλα αυτά (τόσα και άλλα τόσα) γίνονται με στόχο, σκοπό και υστεροβουλία. Με ενοχλεί, γιατί το «με βολεύει», αντικατέστησε με άνεση το «έτσι νιώθω». Με ενοχλεί, γιατί η υποκρισία έγινε το καλαίσθητο περιτύλιγμα στο κουτί με τα άχυρα. Με ενοχλεί ο δήθεν σεβασμός, οι δήθεν αλήθειες, οι δήθεν σχέσεις, οι δήθεν ειλικρίνειες. Με ενοχλεί, γιατί η «δηθενιά» είναι η νέα αλλά πλαστή «ταυτότητα».

Με ενοχλεί γιατί η υποκρισία πίσω από όλα αυτά «κόντυνε» αξίες, σχέσεις, συναισθήματα και ανθρώπους που πια, δεν έχουν το ηθικό ανάστημα να υποστηρίξουν το «έτσι νιώθω» με όποιο κόστος και προτιμούν το «έτσι βολεύει» χωρίς κανένα κόστος!