Έχεις κάτσει στον καναπέ, χαζεύεις τηλεόραση αλλά το μυαλό σου είναι αλλού…
Ε, που αλλού να είναι; Στις 4 Μαΐου βέβαια… στην ημέρα «ελευθερίας» που με τόση αγωνία περιμένεις από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε σε καραντίνα!
Βλέπεις ο εγκλεισμός σε έβγαλε από τα νερά σου, σε αποσυντόνισε… «ποιος τον γαμεί τον κορωνοϊό;» σκέφτηκες, μόλις σου είπαν ότι πρέπει να στέλνεις sms για να πας έστω και για τσιγάρα!
Και το Πάσχα, που το πας αυτό; Ούτε μια σέλφι με κόσμο να δείχνεις ότι περνάς τέλεια (και ας βαριόσουνα τη ζωή σου), ούτε ένα post στο Instagram με την μαγική παραλία (και ας έχεις ξεπαγιάσει) και με σχόλιο «miss you so much»…
Και οι μέρες περνούσαν και η μοναξιά μεγάλωνε και δεν είχες τη δυνατότητα να κάνεις «φασαρία»!
Έστειλες friend requests εκεί που σε άλλη περίπτωση ούτε θα… έφτυνες, άνοιξες το messenger να για «μιλήσεις», μια και το «μιλάω», «επικοινωνώ», έχω «πραγματικούς φίλους και σχέσεις» δεν είναι και το φόρτε σου!
Ε, ναι… λογικό είναι να περιμένεις την 4η Μαΐου, όπως οι Αμερικάνοι περιμένουν την Independence Day (Ημέρα Ανεξαρτησίας), ή οι Γάλλοι την 14 Juillet (Ημέρα της Βαστίλης)!
Άκουσα πολύ ωραία πράγματα αυτές τις μέρες…
Άκουσα ανθρώπους να λένε ότι είχαν το χρόνο να κάνουν «παρέα» με τον εαυτό τους, να «επαναπροσδιορίσουν» τις σχέσεις τους γενικά, να κάνουν «ξεκαθάρισμα» εσωτερικό και εξωτερικό και να παραδέχονται ότι μόλις βγούνε από την καραντίνα, θα το πάρουν αλλιώς!
Και «τσίμπησα» γιατί όπως είχα γράψει παλιότερα είμαι ονειροπόλος ψιλομαλάκας!
Αλλά το «όνειρο» κράτησε όσο ο εγκλεισμός (όσο κρατάει το πρωτοσέλιδο, που λέμε εμείς οι εφημεριδάδες). Και αυτό γιατί από τη στιγμή που ακούστηκε η φήμη για την ημέρα της… αποφυλάκισης, ως δια μαγείας όλα έγιναν (με ένα «ναι μεν αλλά») όπως πριν !
Όποτε ξετσίμπησα και έπαψα να είμαι ονειροπόλος ψιλομαλάκας (οι φίλοι μου λένε πως, ότι και να κάνω, το ψιλομαλάκας είναι σταθερή αξία)!
Για πες λοιπόν…
Τι έμαθες από αυτήν την πρωτόγνωρη και εφιαλτική κατάσταση που έζησες για σχεδόν δύο μήνες; Κατάλαβες τη διαφορά μεταξύ εικονικού και πραγματικού; Βρήκες τίποτα να «ξεσκαρτάρεις» ή κατάλαβες ότι δεν είχες τίποτα να ξεσκαρτάρεις γιατί απλά δεν είχες… τίποτα;
Τόλμησες να αναμετρηθείς με το «εγώ» σου και το «κενό» σου; Κατάφερες να αναμετρηθείς με τη μοναξιά σου (την αληθινή μοναξιά σου, ε;) ή, την έβαλες και αυτή σε καραντίνα μαζί με τους δαίμονες σου;
Άντεξες να μην κυνηγάς τη σαχλή «φασαρία» που κάνεις προσπαθώντας να αποδείξεις και να δείξεις κάτι που δεν είσαι γιατί απλά δεν έχεις μάθει να εκτιμάς τους «αθόρυβους»;
Για πες λοιπόν…
Αυτό το τελευταίο δεν στο ρώτησα τυχαία… Όλες αυτές τις (πολλές) εβδομάδες εισέπραξα σαχλή «φασαρία», να βάλω και στις τσέπες μου! Και έγινα κακούλης, αντιπαθητικούλης (και ψιλομαλάκας γιατί είναι σταθερή αξία όπως λένε και οι φίλοι μου) γιατί δεν ήθελα…
Βλέπεις λατρεύω τους «αθόρυβους» ανθρώπους! Μην μπερδευτείς… Τους «αθόρυβους» λατρεύω, όχι τους «αόρατους»!
Και μια και το έφερε η κουβέντα, εσύ φροντίζεις τους αθόρυβους να τους θεωρείς αόρατους, γιατί απλά έχεις μάθει να τραβάς την προσοχή με σαχλή «φασαρία» (κατάλαβες τώρα γιατί δεν το είπα τυχαία, βλάκα μου;)
Οι αθόρυβοι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να κάνουν σαχλή φασαρία… Γι’ αυτό ακόμα και τώρα όταν ρωτούσες «τι κάνεις», σου απαντούσαν «μια χαρά…»!
Γιατί δεν έχουν ανάγκη τα ίδια πράγματα με σένα… γιατί απλά οι ανάγκες οι δικές σου είναι για να «δείξεις», ενώ οι δικές τους για να ζήσουν!
Γιατί θα μοιραστούν κάτι που τους αρέσει, ενώ εσύ κάτι που θα αρέσει στους άλλους… Γιατί εσύ κάνεις για να «δείχνεις», ενώ εκείνοι κάνουν γιατί γουστάρουν!
Γιατί εσύ λες στους άλλους «δείτε με», ενώ εκείνους απλά τους βλέπουν! Γιατί, πώς να στο πω… εσύ κάνεις πολύ φασαρία χωρίς λόγο.
Για πες λοιπόν…
Τι έχεις σκοπό να κάνεις με τη ζωή σου και τη σαχλή «φασαρία» σου από τις 4 Μαΐου;
Άσε, μη μου πεις γιατί θέλω να συνεχίσω να είμαι ένας ονειροπόλος ψιλομαλάκας!
ionistis.wordpress.com 
[…] […]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!