Όπως και να το κάνουμε είναι η αγαπημένη ατάκα των γυναικών με… βεβαρημένο παρελθόν! Δεν μας αρέσει να την ακούμε, δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, δεν την δεχόμαστε, αλλά μήπως -λέω μήπως- έχουν τα δίκια τους;
Χθες λοιπόν έγραψα το «χαλαρώστε κυρίες μου…»! Ποικίλες οι αντιδράσεις… Κάποιοι διασκέδασαν, κάποιες μου «τα έχωσαν» κάποιες συμφώνησαν, κάποιοι πήραν θάρρος (για να μην πω θράσος).
Ε! λοιπόν κύριοι, σας έχω νέα… Για μαζευτείτε λίγο!
Γιατί μπορεί οι γυναίκες να είναι επιθετικές, καχύποπτες, αγενείς (κάποιες φορές), ειρωνικές και απαξιωτικές, όμως εμείς, (το ανώτερο είδος, οι πανέξυπνοι τύποι, οι «άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω») τους έχουμε προσφέρει απλόχερα όλες τις αφορμές και τις αιτίες για να μας αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο!
Τι χαρακτηρίζει λοιπόν έναν άντρα; Το σύνδρομο της μαμάς, φοβόμαστε και ντρεπόμαστε, κοιτάμε πρώτα την πάρτη μας, έλλειψη αυτοκριτικής, έλλειψη ευαισθησίας και ευγένειας, ανασφάλεια (και πόσα άλλα θα μπορούσα να πω) γιατί είμαστε -βαθειά μέσα μας- ένα κινούμενο σύνδρομο).
Γι’ αυτό σας λέω παλληκάρια… Για μαζευτείτε!
Ας τα πάρουμε λοιπόν ένα, ένα…
Η μανούλα! Η μία και μοναδική γυναίκα της ζωής ενός άντρα (μαζί με την κόρη του αν έχει). Και όχι οι «μανούλες» γενικά! Οι «Ελληνίδες μανούλες»… Φτιάχνουν μία στρατιά από άχρηστους, ανίκανους -να ζήσουν μόνοι τους- άντρες, που τα περιμένουν όλα έτοιμα από τις εκάστοτε συντρόφους τους και το χειρότερο είναι ότι το απαιτούν κι’ όλας…
(«Που πας ρε Καραμήτρο», όταν θα καλέσεις μια γυναίκα σπίτι σου και θα δει άδεια κουτιά από μπύρες και πίτσες και στον τοίχο σου θα αντικρύσει τη φωτογραφία του Μέσι και το κασκόλ του Ολυμπιακού;)
Φόβος και ντροπή! Και τι δε φοβόμαστε… Να δεσμευτούμε, να δείξουμε τα αισθήματά μας, να δηλώσουμε δεσμευμένοι, να υποχωρήσουμε στις μικρές ανάγκες της συντρόφου μας, να το μοιραστούμε με τα ρεμάλια τους φίλους μας… Και όχι ότι φοβόμαστε πραγματικά μέσα μας. Έξω μας φοβόμαστε και ντρεπόμαστε… τι θα πούνε οι φίλοι μας, (δεν είναι μαγκιά να παραδέχεσαι ότι είσαι «ιν λοβ»).
Και το αποτέλεσμα; Το κορίτσι ξενερώνει και δύο τινά παίζουν: ή να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, ή να πάρει την… οδοντόβουρτσά της και να πάει σε άλλη γειτονιά! (στη μία περίπτωση είναι επιθετική και πιεστική, στην άλλη είναι τσούλα και αχάριστη)
Πρώτα η πάρτη μας! Ε, ναι… Σιγά τώρα μην έρθει το γκομενάκι να μας κάνει κουμάντο στη ζωάρα μας. Εκείνη είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σπίτι μας, με την παρέα μας και να φέρνει μπύρες όσο βλέπουμε μπάλα, αλλά σιγά μην πάμε μαζί της ένα σινεμαδάκι που τόσο πολύ έχει πεθυμήσει…
(πήγαινε ρε χαμένε να δεις τη μελούρα που της αρέσει! Δε θα πάθεις και τίποτα, ίσα ίσα, θα δει ότι την υπολογίζεις όπως σε υπολογίζει και εκείνη… βλάκα!)
Αυτοκριτική! Α, εδώ έχουμε μεγάλο θέμα… Καθόμαστε λοιπόν στην παραλία. Με τα μαγιό μας και πίνουμε μπύρες (και περιμένουμε να φυσήξει μπας και κάνουμε κανένα surf). Μέχρι εδώ όλα καλά! Περνάει μπροστά μας κοπέλα περίπου 30-35-40… Με το μαγιουδάκι της, το λίγο πεσμένο στήθος της, την κυτταριδούλα της, αλλά στο σύνολο είναι μια χαρά φυσιολογική και όμορφη γυναίκα. Γυρίζει ένας από την παρέα και λέει: «πω πω μπάζο…»!
Μένω άλαλος…
Το παρατηρώ από πάνω μέχρι κάτω… Χοντρός, φαλακρός αξύριστος και απεριποίητος. Με λίγα λόγια ένα κινούμενο χάλι! Τι του λες εκείνη την ώρα; «Δεν κοιτάς τα χάλια σου βλάκα, που έχεις και άποψη! Που επειδή κατάφερες να είσαι σε σχέση, δεν έχεις πια καμία σχέση με την καλαισθησία… Και τολμάς να λες στη σύντροφό σου: πάχυνες τελευταία…»;
Και τολμάς να μου θες και γκομενίτσα, γιατί το θεϊκό σου χάλι πρέπει να το απολαμβάνει όλος ο γυναικείος πληθυσμός; Κρίμα που η Μπελούτσι ζει στην Ιταλία και σου έχει ξεφύγει…
Έλλειψη ευαισθησίας και ευγένειας! Τελικά βλάκα μου, τι θέλει μία γυναίκα; Να ασχοληθείς μαζί της… Να την σέβεσαι, να την φροντίζεις, να της δείχνεις τα αισθήματά σου, να την κάνεις την καλύτερή σου φίλη, να την κάνεις να νιώθει γυναίκα. Να την θέλεις δίπλα σου, όχι για να την περιφέρεις σαν τρόπαιο, αλλά γιατί σου αρέσει η παρέα της, γιατί είναι φίλη σου και γιατί θέλεις να μοιράζεσαι μαζί της πράγματα, όπως μοιράζεται εκείνη μαζί σου! Και μη φοβάσαι… δεν θα σε πει κανένας «μαλάκα» αν δείξεις και στους άλλους ότι τη σέβεσαι, την αγαπάς και την φροντίζεις. Ίσως κάποιοι θα σεβαστούν και σένα λίγο παραπάνω!
Ανασφάλεια! Εντάξει τώρα, αν θέλουμε να γίνουμε λίγο τίμιοι είμαστε μία κινούμενη ανασφάλεια από μία ηλικία και μετά. Τη χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση… Και ως συνήθως την ψάχνουμε σε λάθος μέρος, με λάθος τρόπο, για λάθος λόγους!
Και αν καταφέρουμε να ρίξουμε ένα γκομενάκι στο κρεβάτι μας, πήραμε την επιβεβαίωση! Και έτσι εκτός από ανασφαλείς είμαστε και ηλίθιοι… Δυο σε ένα!
Βλάκα μου, έχεις ακούσει ποτέ τη λέξη γοητεία; Για ψάξε λίγο… Και αν καταφέρεις να την καταλάβεις, τότε δεν θα είσαι ανασφαλής, δεν θα ντρέπεσαι για τα αισθήματά σου, θα σου αρέσει να είσαι ευαίσθητος και ευγενής, θα πάψεις να φοβάσαι και να ντρέπεσαι και η αυτοκριτική σου θα έχει αξία! Και τότε –ίσως μόνο τότε- θα μπορέσεις να συμφωνήσεις με κάποιες γυναίκες που λένε για κάποιους άντρες: «Άντρες… πεταμένα λεφτά»!
Υ.Γ. Έγραψα σε πρώτο πρόσωπο, αλλά όχι προσωπικά… Και για την ιστορία σιχαίνομαι το ποδόσφαιρο, κάποιοι άντρες είναι «πεταμένα λεφτά», κάποιες γυναίκες είναι «πεταμένα λεφτά» και την πίτσα πρέπει να την φτιάχνεις μόνος σου και όχι να την αγοράζεις έτοιμη!
ionistis.wordpress.com 