Κάποιες λέξεις ακούγονται τρομακτικές…
Η λέξη «δέσμευση» ήταν θέμα συζήτησης, αλλά και αφορμή για να μου έρθουν στο μυαλό διάφορες λέξεις που τελικά, κάποιες από αυτές, είναι μόνο «γράμματα στη σειρά»!
«Φοβάμαι τη δέσμευση…»!
Ναι… ακούγεται τόσο λογικό και τόσο φυσιολογικό. Για κάποιους «μοναχικούς» είναι τρόπος ζωής, για κάποιους απογοητευμένους «αναγκαστική επιλογή», για κάποιους άλλους «κουλτούρα» και για κάποιους καθαρός φόβος…
Και είναι φόβος για έναν απλό λόγο: Γιατί ξέχασες…
Ξέχασες, εκείνο τον Οκτώβριο που ακόμα είχες λαμπερές τις μνήμες από το υπέροχο καλοκαίρι που πέρασες στην κατασκήνωση και παρακαλούσες τους γονείς σου να σε στείλουν και του χρόνου…
Ξέχασες ότι είχες ορθώσει το ανάστημά σου και είχες πει: «αν σας φέρω 10 στον έλεγχο, θα με αφήσετε να πάω;» και είχες εισπράξει για απάντηση: «φέρε εσύ το 10αρι και έχεις 3 εβδομάδες κατασκήνωση!», για να φύγεις με ένα χαμόγελο «να», τόσο πονηρό και τόσο αποφασιστικό, λέγοντας: «θα το φέρω το 10αρι»!
Δέσμευση δεν ήταν και αυτό;
Ξέχασες εκείνο τον Ιανουάριο, που καθόσουν με την φίλη σου (δε θυμάμαι το όνομά της) στο δωμάτιό σου και ανακάλυψες ότι σας άρεσε το ίδιο αγόρι… Πω πω σοκ! Έκανες όμως πίσω… Γιατί ήταν η κολλητή σου και της υποσχέθηκες ότι, για κανένα λόγο δεν θα τον πλησίαζες! Και το τήρησες, έστω και αν πονούσε η ψυχή σου γιατί τον γούσταρες τρελά ρε γαμώτο…
Δέσμευση δεν ήταν και αυτό;
Ξέχασες εκείνο το επεισοδιακό βράδυ, που ενώ όλα είχαν ξεκινήσει τέλεια, έγινες λιώμα όταν έμαθες τυχαία εκείνο το μυστικό (ξέρεις εσύ) για τον φίλο σου και του υποσχέθηκες ότι δεν θα το έλεγες σε κανέναν; Μπράβο σου, γιατί ακόμα και εγώ, μέχρι σήμερα δεν ξέρω τίποτα…
Δέσμευση δεν ήταν και αυτό;
Ξέχασες (θα μου πεις «ξεχνιέται κάτι τέτοιο») όταν έκανες το μεγάλο βήμα και πήγες να ζήσεις μόνη σου, όταν όλοι στο σπίτι είχαν πέσει να σε φάνε γιατί ήσουν μικρή και δεν θα τα έβγαζες πέρα; Και πείσμωσες και έδωσες υπόσχεση στον εαυτό σου ότι δεν θα χτυπήσεις την πόρτα των γονιών σου για βοήθεια και θα τα κατάφερνες μόνη σου! Μπράβο ρε θηρίο και δεν σου το χα… Τα κατάφερες περίφημα (και ας «μάτωσες» κάμποσες φορές)!
Δέσμευση δεν ήταν και αυτό;
Και εκείνη την δουλειά… Την ξέχασες; Που σου την εμπιστεύτηκε ο προϊστάμενος σου και δεσμεύτηκες ότι εάν ένιωθες ότι δεν θα τα κατάφερνες, θα του το έλεγες… Και του το είπες παλικαρίσια! Και σε στήριξε που τίμησες το λόγο σου και τελικά τα έβγαλες πέρα…
Δέσμευση δεν ήταν και αυτό;
Και ναι… σε θυμάμαι εκείνη την περίοδο! Εκείνος cool στην κοσμάρα του και εσύ αγρίμι… Αλήθεια, πόσα χρόνια μείνατε μαζί, 3-4; Ήσασταν ωραίο ζευγάρι… Λίγο σουρεάλ βέβαια, αλλά ωραίο! Αν δεν σε έπιανε ο πανικός της δέσμευσης στο τέλος βλάκα μου, μπορεί σήμερα να ήσασταν ακόμα μαζί. Τα είχατε βρει και αυτό φαινόταν… Μπορεί να μην παντρευτήκατε ποτέ αλλά όπως και να το κάνεις δέσμευση το έλεγαν και αυτό!
Και σήμερα μετά από τόσα χρόνια -ξεχνώντας επιλεκτικά- φοβάσαι τη «δέσμευση»… Τρομακτική λέξη ή απλά μία de facto κατάσταση;
De facto κατάσταση ή για να το πω, σε άψογα ελληνικά “the story of your life”! Όλη σου η ζωή μια «δέσμευση», απλά το ξέχασες… Και όχι, δεν είναι κατάσταση που κάποιοι άλλοι σε αναγκάζουν να μπείς (αν γίνει κάτι τέτοιο δεν είναι «δέσμευση» είναι «δεσμά») είναι συνειδητή επιλογή και μάλιστα όχι με κάποιον, ή κάτι, αλλά με τον εαυτό σου! Αυτό είναι το σημαντικό…
Δεσμεύεσαι απέναντι στον εαυτό σου!
Για την ηθική σου, την ακεραιότητά σου, τη συνέπειά σου, την αλητεία σου, τα συναισθήματά σου, ακόμα και την καψούρα σου (όσο αυτή κρατάει)
Δεσμεύεσαι γιατί όταν «πάρεις» οφείλεις να τιμήσεις το «δώσε»…
Και να σου πω και κάτι άλλο; Η δέσμευση είναι ένα συμβόλαιο που ανανεώνεται κάθε μέρα, με όρους, κανόνες, οδηγίες χρήσης και «ταμείο» στο τέλος της κάθε μοναδικής ημέρας!
Μη φοβάσαι λοιπόν τη δέσμευση. Άλλωστε είπαμε, “the story of your life”!
Αν έχεις λοιπόν ανάγκη να φοβηθείς κάτι, καλό είναι να φοβηθείς τους λόγους που θα σε κάνουν να (μην) δεσμευτείς…
ionistis.wordpress.com 